رابطه خانواده و مدرسه، تظاهر و علل سستی

بازدیدها: 17
عبدالرحمن دریانورد-ندای عسلویه
بیشتر مطالعات تربیتی و اجتماعی ضرورت مشارکت والدین را در فرآیند آموزشی نشان میدهد، زیرا این امر بر پیشرفت تحصیلی، رشد مهارتهای فکری و انگیزه یادگیری و کاهش مشکلات رفتاری و اخلاقی فرزندان تأثیر مثبت دارد.
از آنجایی که این مشارکت به عاملی ضروری در ساختن نظام آموزشی و زندگی اجتماعی تبدیل شده است، به چند نکته اشاره می کنیم که انگیزه اصلی ایجاد این مشارکت محسوب می شود، از جمله:
اول: اهمیت مشارکت والدین در فرآیند آموزشی، زیرا تأثیرات مثبتی بر رفتار و عملکرد فراگیران( کم انگیزه) در مدرسه دارد.
دوم: ارتباط اولیا با مدرسه و ارگان های آن: مدیریت – معلمان – سرپرستان – متخصصان – اولیا – دانش آموزان…
سوم: مشارکت والدین در فعالیت های مدرسه.
چهارم: نقش اولیا در نظام آموزشی مدرسه
بسیاری از افراد سطوح موفقیت تحصیلی دانش آموزان را بر اساس نقش معلم، نمرات تحصیلی یا وضعیت اجتماعی-اقتصادی می سنجند. مشارکت والدین یک مسئولیت مشترک و یکپارچه بین معلمان، مدیران و کارکنان برای دستیابی به اهداف آموزشی و تشویق رشد یادگیرنده است.
از نکات مثبت نقش والدین در رفتار فراگیران (کم انگیزه) می توان به موارد زیر اشاره کرد:
– افزایش انگیزه و اشتیاق برای یادگیری.
– اطلاع رسانی به اولیاء از پیشرفت روند آموزشی، شرکت در جلسات فصلی و دوره ای و پاسخگویی به دعوت نامه های مدرسه توسط مدیریت، معلمان و متخصصان.
– لازم است اولیا از مقررات داخلی مدرسه مطلع شده و در جهت توسعه چشم انداز و رسالت کلی مدرسه به دلیل اهمیت آن در شریک فعال والدین در بهبود و توسعه نقش مدرسه تلاش کنند
دوم: ارتباط والدین با مدرسه و نهادهای آن.
رابطه والدین با اداره
این اداره برای ارتباط مستمر با والدین از طریق ارسال دعوتنامه تلاش می کند و نقش آن به عنوان واسطه بین معلمان، کارکنان و والدین است تا آنها را از هر چیزی که مربوط به امور تحصیلی، رفتاری و روانی فرزندان است آگاه کند.
با برون یابی و با تجربه و مشاهده متوجه میشویم که یکی از بارزترین دلایل عدم وجود ارتباط مثبت بین مدرسه و خانواده است متشکل از هزینه ها، مشارکت های اجتماعی، مشکلات رفتاری، پیشرفت دانش آموزان و نمرات است.
حقیقت این است که این شکست نه تنها یک شکست آموزشی است، بلکه یک شکست سیاسی و اجتماعی نیز محسوب میشود.
بنابراین اصلاح مدرسه و فعال سازی نقش تربیتی آن، جز با وجود اراده سیاسی خالصانه، احیای جایگاه و نقش اجتماعی موثر مدرسه، انتخاب رهبری آن با توجه به شرایط تربیتی، به دور از سلطه طلبی سیاسی استبدادی و جناحی، توجه به آن محقق نمیشود. آماده سازی و انتخاب معلم قبل از خدمت، پرورش مهارت های او در حین خدمت و تامین حقوق عادلانه ای که تامین زندگی شایسته برای او و فعال سازی یکپارچه آموزشی بین وسایل تعلیم و تربیت: خانواده، مدرسه رسانه هاست.
*ضمنا از این نکته نیز غافل نباشیم که حضور مستمر اولیاء در مدرسه با عث از بین رفتن استرس و ترس دانش آموز خصوصا در سنین پائین و مقاطع اول و دوم ابتدائی است.
حضور والدین در مدرسه باعث ایجاد شباهت بین محیط مدرسه و خانه می شود احساس امنییت و راحتی به طور حتم و یقین در بهبود وضعیت رفتاری و آموزشی دانش آموز تاثیر گذار خواهد بود.
از طرفی دیگر والدین می توانند رفتار فرزند خود در مواقعی که در جمع دوستان و به دور از قید و بند قوانیین خانواده است را مشاهده و بررسی نمایند .آنها می توانند به علایق پنهان،ترس ها و دلبستگی های فرزندشان از زاویه ای دیگر بنگرند و بدینوسیله افق های جدیدی در به رشد رساندن کودک خود به دست آورند*